بررسی ارتباط بین شدت نور با عمق کیورکامپوزیت رزین سخت شده توسط دستگاه های لایت کیور موجود در بخش ترمیمی دانشکده دندان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان

مقدمه: پلیمریزاسیون ناقص کامپوزیت رزین ها، اثرات زیان باری بر عملکرد کلینیکی و زیبایی ترمیم خواهد داشت. هدف از این پژوهش تعیین رابطه بین شدت نور دستگاه های لایت کیور مورد استفاده در بخش ترمیمی دانشکده دندان پزشکی اصفهان با عمق کیور ناشی از آن ها بر اساس استاندارد iso 4049 و همچنین مقایسه شدت نور اولیه و نهایی دستگاه های مورد استفاده بود. مواد و روش ها: دراین تحقیق تجربی- آزمایشگاهی، ابتدا شدت نور 9 دستگاه لایت کیور بخش ترمیمی به وسیله رادیومتر سنجیده شد. سپس بر اساس استاندارد iso 4049، توسط هر یک از دستگاه های با شدت نور بالای 2 mw/cm 200 (7 دستگاه) 5 نمونه کامپوزیت رزین z100 و در مجموع 35 نمونه کیورگردید. مدت تابش برای سه دستگاه با شدت 2 mw/cm 300-200 دو برابر دستگاه های با شدت بالاتر از 2 mw/cm 300 بود. کامپوزیت رزین های کیور نشده با روش scraping حذف شد و بر اساس استاندارد iso 4049، یک دوم کمترین ضخامت باقی مانده از کامپوزیت رزین اندازه گیری شده در هر نمونه، به عنوان عمق کیور آن ثبت شد. در نهایت، شدت نور حاصل از هر دستگاه مجدداً اندازه گیری شد. سپس داده ها با نرم افزار spss و آزمون آماری t-test و ضریب همبستگی تجزیه و تحلیل شد (05/0 = α). یافته ها: شدت نور دستگاه ها در طیف 2 mw/cm 620-40 قرار داشت که 4 دستگاه شدت نور بالای 2 mw/cm 300 و سه دستگاه شدت نور بین 2 mw/cm 300-200 و 2 دستگاه شدت نور کمتر از 2 mw/cm 200 داشتند. فقط در دو دستگاه بین شدت نور اولیه و نهایی اختلاف معنی دار مشاهده گردید (001/0 > p value). ضریب همبستگی بین شدت نور و عمق کیور ناشی از آن برابر با 58/0 بود. عمق کیور بدون توجه به مدت تابش نور، در تمام نمونه ها استاندارد iso 4049 را کسب کرده بود. نتیجه گیری: تمام دستگاه های باشدت نور بالای 2 mw/cm 200، از نظر عمق کیور کامپوزیت رزین استاندارد iso 4049 راکسب کردند و ارتباط مثبتی بین شدت نور مورد استفاده و عمق کیور مشاهده گردید.